ZESPÓŁ SZKÓŁ SAMORZADOWYCH W JANOWIE
Zespół Szkół Samorządowych w Janowie tworzą: Przedszkole Samorządowe i Szkoła Podstawowa im. Batalionów Chłopskich
Zespół Szkół ma do dyspozycji 22 sale lekcyjne, 2 pracownie komputerowe współfinansowane przez EFS, bibliotekę z Internetowym Centrum Informacji Multimedialnej, stołówkę ze świetlicą i zapleczem kuchennym, małą salę gimnastyczna przy szkole i halę sportową przy ul. Białostockiej 22 oraz gabinet pielęgniarki.
TROCHĘ HISTORII
ZESPOŁU SZKÓŁ SAMORZĄDOWYCH W JANOWIE
1 września 2005 roku Zarząd Gminy Janów powołał Zespół Szkół Samorządowych w Janowie, w skład którego weszły: Przedszkole Samorządowe, Szkoła Podstawowa im. Batalionów Chłopskich i Gimnazjum w Janowie. czytaj więcej...
POŁOŻENIE JANOWA
Janów położony jest w północno-wschodniej części województwa podlaskiego, w zachodniej części powiatu sokólskiego, około 40 km od wschodniej granicy państwa, na malowniczych pagórkach obrzeża Puszczy Knyszyńskiej. (MAPKA)
TROCHĘ HISTORII JANOWA
Janów - dawniej miasto, obecnie wieś licząca 832
mieszkańców. Nazwę swą miasteczko otrzymało w XVIII wieku od położonego tu
majątku
Sapiehów.
Znacznie wcześniej, bo do końca XIII wieku tereny gminy zamieszkiwało bardzo
wojownicze plemię Jaćwingów. Świadczą o tym liczne ślady grodzisk i kurhanów
grzebalnych. Najbardziej znane to kurhany we wsi Jasionowa Dolina (IV-V w) i w
Teolinie (III-V w), grodzisko we wsi Trzcianka (wczesne średniowiecze) oraz 14
stanowisk archeologicznych nie opisanych. Założenie Janowa przypisuje się
miecznikowi Wielkiego Księstwa Litewskiego - Kazimierzowi Sannickiemu. Wieś
pierwotnie zwana Przybudek powstała w miejscu bud drwali kolonizujących teren
dawnych puszcz litewskich. Był to rok 1703, miasto powstało między 1709 - 1712,
a obecna nazwa Janów od 1715r. pochodzi od Jana Sapiehy, który posiadał tu swój
majątek. Natomiast do nadania praw miejskich w pierwszej połowie XVIII wieku
oraz do ogólnego rozwoju Janowa przyczynił się Jerzy Stanisław Sapieha i jego
żona Teodora. Sapiehowie przeznaczyli dużą przestrzeń pod budowę miasteczka.
Wyznaczyli plac pod rynek, kościół, a potem w miarę przyrostu ludności
żydowskiej - pod synagogę. Jerzy Sapieha był też fundatorem pierwszego,
drewnianego kościoła pod wezwaniem swego patrona św. Jerzego. Znajduje się on
obecnie na cmentarzu grzebalnym, dokąd został przeniesiony po wybudowaniu w 1904
roku neogotyckiego kościoła murowanego z cegły wypalanej z miejscowych wyrobisk
gliny. Układ urbanistyczny centrum Janowa zaprojektował inny człowiek, któremu
te ziemie wiele zawdzięczają - Wielki Podkanclerz Litewski Antoni Tyzenhaus.
Układ ten zachowany jest do dziś. Potwierdzenie praw miejskich nastąpiło w roku
1791. Jak wiele miejscowości Podlasia prawa miejskie Janów stracił ukazem
carskim na przełomie XIX i XX w. Dynamiczny rozwój miasta nastąpił w końcu XVIII
wieku właśnie dzięki Antoniemu Tyzenhauzowi.
W 1795 roku w Janowie było 5 ulic, 174 domy, 18 browarów, 15 gorzelni,
manufaktury tkackie i 1013 mieszkańców. W końcu XIX wieku liczba domów wzrosła
do 321, a mieszkańców do przeszło 2000, z czego połowę stanowili Żydzi. Rozwijał
się przemysł młynarski oraz - dzięki pokładom rudy darniowej - przemysł
odlewniczy. W drugiej połowie XVIII wieku Janów był stolicą jednej z 6 guberni
wchodzących w skład ekonomii Grodzieńskiej. Gubernia Janowska składała się z 7
tzw. kluczy do których należało przeszło 95 wsi obecnie położonych na terenie
gmin: Janów, Suchowola, Korycin, Sidra, Dąbrowa Białostocka i Czarna
Białostocka. Było to więc znaczące centrum administracyjne ówczesnej struktury
agrarnej. Po trzecim rozbiorze Polski następuje na tych terenach krótkie
panowanie Prus w latach 1795 - 1807. Z tego okresu pochodzi m.in. obecny herb
Janowa. Okres porozbiorowy niczym szczególnym nie odcisnął się na tych terenach.
Ze śladów powstań przeciw caratowi zachowała się jedynie mogiła powstańcza z
1863 r we wsi Podłubianka.
W końcu XIX wieku liczba domów wzrosła do 321, a mieszkańców do 2000. Rozwija
się przemysł młynarski oraz - dzięki pokładom rudy darniowej - przemysł odlewniczy.
O dawnej świetności Janowa przypomina XVIII wieczny układ urbanistyczny, a także
ciekawa, drewniana zabudowa z przełomu XIX i XX wieku.
